اشتباهاتی که ممکن است در اولین شغل خود انجام دهیم /ام تی رز

تصور کنید در یکی از دانشگاه های خوب، در رشته ای که بازار کار مناسبی دارد تحصیل کرده اید. پس از صرف زمان قابل توجهی در مصاحبه شرکت های مختلف برای اولین بار استخدام می شوید. کار شروع می شود. محیط آنجا چگونه است؟ مطمئنا مانند خانه نیست. آیا مانند دانشگاه است؟ انتظار رو به رو شدن با چه شرایطی را دارید؟ اولین برخورد با مدیر و همکارانتان چگونه خواهدبود و چگونه رفتار می کنید؟

برای داشتن شرایط شغلی مناسب، خوب است نحوه تعامل با افرادی را که در سِمَت های مختلفی در محیط کارتان هستند، یاد بگیرید. عموما افرادی که تازه استخدام می شوند، دچار خطاهای رفتاری می شوند که همان موقع تصویر نامطلوبی از محیط کار در ذهنشان ایجاد می شود یا آن که از خود آن ها تصویر نامطلوبی شکل می گیرد.

در این متن تلاش می کنیم به نکاتی اشاره کنیم که با رعایت آن ها از تنش هایی جلوگیری می شود که ممکن است به دلیل بی تجربگی در اولین برخوردهای کاری، تصویر نامناسبی از کارمندان ایجاد کند. چه بسا ممکن است پس از مدتی با تجربه کردن و آزمودن، قادر به حل مشکلات به وجود آمده در اثر این اشتباه ها باشیم یا آن که تا سالیان سال اثرات نامطلوب ناشی از این اشتباه ها را همراه خود داشته باشیم.

دیر رسیدن به محل کار در هفته اول اشتباهی بزرگ است. تمام تلاش خود را برای نماندن در ترافیک، ایستگاه های مترو، آسانسورها و… به کار گیرید. با دیر رفتن خود را فردی بی فکر و بی برنامه نشان می دهید. دیررفتن به محل کار نشان از ویژگی های غیرحرفه ای کاری تان دارد که در روز اول آن را نشان داده اید. داشتن نظم و انضباط یکی از مهم ترین ویژگی های فرد موفق در شغلش است.

یکی از نکات مهم دیگر، درک حد و مرزتان در محل کار است. تفاوت «دوست بودن» و «رفتار دوستانه داشتن» را درک کنید. آرام پیش بروید. مرزهای بین زندگی شخصی و زندگی حرفه ای تان را مشخص کنید. درباره مطرح کردن اطلاعات شخصی تان با همکاران بسیار محتاط باشید. از روابط عاطفی خود در محیط کار سخن نگویید.

تلاش کنید برای صحبت کردن بیشتر روی موضوعات کاری تمرکز کنید. مراقب دوستی هایی که با همکارانتان بیرون از محیط کاری برقرار می کنید باشید، زیرا در صورت رخ دادن این ارتباط، احتمالا کنترل اوضاع از دستتان خارج خواهدشد.

به نظر می آید بهترین زمان برای برقراری رفتار دوستانه با همکارانتان، زمان ناهار یا زمان هایی مشابه این است؛ اما مراقب باشید که وارد جمع غیبت گویی و شایعه پراکنی نشوید؛ زیرا با آن که راه خوبی برای نزدیک شدن به همکاران است، باعث دلخوری فردی از همکاران سازمان و خراب شدن وجهه تان خواهد شد. هیچ کس انتظار ندارد در روز اول مه چیز را بدانید. اگر چیزی برایتان واضح نیست، احتمالا همکارانتان ترجیح می دهند به جای این که امور را حد بزنید، از آن ها سوال کنید. آنها خوشحال می شوند تجربیاتشان را در اختیارتان قرار دهند.

یکی از مهمترین رفتارهایی که باید بدانید نحوه پرسید درباره چیزهایی است که نمی دانید. نشان دادن این که هر چیزی را می دانید خوشایند نیست. در آغاز می توانید از مدیرتان بپرسید که چگونه باید کارتان را انجام دهید و او چه انتظاراتی از شما دارد. هیچ فردی در محل کار دوست ندارد یک فرد تازه وارد به او بگوید که چگونه کارش را انجام دهد. در صورت انجام این کار انتظار رنجش کارمندان با سابقه بیشتر را داشته باشید، مگر آن که توصیه تان، توصیه منحصر به فردی باشد.

چنانچه شرکت یا سازمان، توری برگزار کرد در آن شرکت کنید. این موقعیت، زمان مناسبی برای معرفی خودتان و برقراری ارتباط است. تمام مدت نشستن پشت میزتان اجازه تعامل با همکارانتان را نمی هد و فرصت ارزنده ای را از دست می دهید.

یکی از مهم ترین ویژگی های افراد موفق شبکه سازی و حفظ روابط کاری است. این مولفه برای سازمان ها نیز موثر است. هر اندازه افرادی که در یک سازمان مشغول به کار هستند با یکدیگر ارتباط بهتری برقرار کنند، کارهای تیمی تعریف شده در سازمان بهتر انجام خواهدشد.

به مدت زمانی که در محل کار با موبایلتان صحبت می کنید توجه کنید. زمان مکالمات تلفنی شخصی در محل کار را کوتاه کنید. هرگز موبایلتان را در جلسات با خود نبرید، مگر این که منتظر تماس تلفنی کاری باشید.

برخی افراد وقتی که تازه در سازمانی مشغول به کار می شوند، گمان می کنند اگر نشان دهند که متوجه همه موضوعات توضیح داده شده هستند، مجبورند همه آن کارها را خودشان انجام دهند؛ در نتیجه بار کاری شان افزایش می یابد. وانمود کردن به این که هیچ چیزی را متوجه نمی شوید، کار اشتباهی است. این رفتار درستی نیست. اگر متوجه امور می شوید، آن را نشان دهید. در این حالت رییستان متوجه مزیت ها و مهارت های شما خواهدشد.

حتی اگر کاری که در حال حاضر در آن استخدام شدید کار رویایی تان نباشد، نباید طوری رفتار کنید که این موقعیتی است که موقتا در آن قرار گرفته اید؛ زیرا این حس را منتقل می کند که علاقه ای به کارتان ندارید و در صورت قرار گرفتن در تیم های کاری روحیه سایر افراد را نیز کاهش می دهید. روی کارتان برای به دست آوردن تجربه کاری تمرکز کنید. احتمالا اولین شغل را بین بیست تا سی سالگی تجربه خواهید کرد.

مدیرتان، معلم یا یکی از والدین تان نیست. ممکن است او به رشد شخصیتی تان توجهی نداشته باشد؛ بنابراین باید یاد بگیرید خود را با محیط کاری منطبق کنید. در هر سازمانی قوانین و محدودیت های مخصوص به آن سازمان وجود دارد. این موضوع درباره نوع پوشش ظاهری در محیط کار دارای اهمیت است. متناسب با شغلی که دارید و سازمانی که در آن مشغول به کار هستید، لباس بپوشید.